Bir dünya bırakamadık biz çocuklara, ıslatmıştık onu gözyaşlarımızla.
Bir bahçe bırakamadık biz çocuklara, beton yapılardan göklerde yer kalmadı ne kuşlara ne de uçurtmalara.
Bir barış bırakamadık biz çocuklara, ulaştı ağıtlar güneşe ve aya.
Bir dünya bırakamadık biz çocuklara üzerine yazdık: özür dilerim sevgili dünya.
Oynaya oynaya gelemedi çocuklar: İki milyonu çocuk işçiydi, 483 bini çocuk gelin. 560 çocuk annesiyle birlikte cezaevinde büyüyorken cezaevlerinde 2 bin 578 çocuk var.
El ele de veremedi çocuklar. Peki ya engelli çocuklarımız?
Milyonlarcası savaşta, sokaklarda, mültecileri taşıyan umut teknelerinde öldü.
Utanıyorum, ne yalan söyleyeyim kutlanırken çocuk bayramı. Çocukların gözlerine bakamıyorum.
Yüzleşelim. Yüzleşirsek şayet barış içinde, sevgi dolu, umut dolu, kardeşçe bir dünya bırakabiliriz çocuklara.
Biz sadece karıncalara "Merhaba" demek için eğiliriz. 